இறைப்பேரொளியே படைப்பின் ஆதாரம் ஆகும். முழு படைப்பும் பஞ்ச தத்துவங்கள் அல்லது பஞ்சபூதங்களால் ஆனது. அவை ஆகாயம் (சுத்த வெளி), வாயு (காற்று), அக்னி (நெருப்பு), ஜலம் (நீர்) மற்றும் பிருத்வி (நிலம்) ஆகும். படைப்பானது மூன்று குணங்களைக் கொண்டுள்ளது. அவை சத்வம், ரஜோ மற்றும் தமோ குணங்கள் ஆகும்.

எண்ணற்ற விண்மீன்கள், விண்மீன் திரள்கள், நட்சத்திரங்கள், கோள்கள், பல்வேறு உயிரினங்கள் மற்றும் அவரது படைப்பாற்றலில் இருந்து தோன்றிய அனைத்தையும் கொண்ட பிரம்மாண்டத்தை பிரம்மதேவர் படைத்தார். பிரம்மாண்டம், ஈரேழு பதினான்கு லோகங்களைக் கொண்டுள்ளது. இதில் முதலாவது உலகம் மிகவும் ஆன்மிகமயமானது, பதினான்காவது உலகம் மிகவும் பொருள்சார்ந்தது (materialistic).

நாம் ஆன்மாக்கள். நாம் அனைவரும் பரபிரம்ம லோகத்தில், பேரொளிக்கடலின் துகள்கள் போல் இருந்தோம். இறைவன் அனுபவித்துணர்ந்ததை அதே நேரத்தில் நாமும் அனுபவித்துணர்ந்தோம். நாம் இறைவனைப் போலவே தூய்மையாகவும், அவருடைய அனைத்து குணங்களையும், திறன்களையும் பெற்றிருந்தோம். பேரன்பும், பேரானந்தமும் நமது இயல்புகளாயிருந்தன.

தன்னிச்சை என்பது ஆன்மா தன் சுய விருப்பத்திற்கேற்ப செயலாற்ற விழைவதாகும். இறைவன், தெய்வீக உலகங்களையும், பொருள்சார்ந்த உலகங்களையும் படைத்தபொழுது, ​​நாம் அந்த படைப்பை அனுபவித்துணர விரும்பினோம். அளவிற்கு அதிகமாக அனுபவித்துணர நேரும் பொழுது (கர்மவினை/ பிறப்பு இறப்பு சுழற்சியின் காரணமாக) இங்கேயே சிக்கிக்கொள்ள நேரிடும் என்று இறைவன் எச்சரித்தார், இருப்பினும், அவர் நம் தன்னிச்சையான விருப்பத்திற்கு மதிப்பளித்து தடை சொல்லவில்லை.

இந்த பயணத்தின்பொழுது, ​​ஒவ்வொரு உலகத்திலிருந்தும் நமது மனோமய கோஷத்தில் சக்கரங்கள் எனப்படும் சக்தி வாய்ந்த ஆற்றல் சாதனங்கள் பொருத்தப்பட்டன. எனவே, நமக்கு ஏழு சக்கரங்கள் உள்ளன, அவை ஒவ்வொன்றும் குறிப்பிட்ட உலகத்தின் ஆற்றல்களையும், ஞானத்தையும் குறிக்கின்றன. சக்கரங்கள் இயங்கும்பொழுது அதனுடன் தொடர்புடைய உலகங்களின் ஞானம் மற்றும் ஆற்றல்களுக்கான நுழைவாயில்களாகச் செயல்படுகின்றன.

சஹஸ்ராரம், ஆக்ஞை, விசுத்தி, அனாஹதம், மணிபூரகம், ஸ்வாதிஷ்டானம் மற்றும் மூலாதரம் ஆகியவை அந்த ஏழு சக்கரங்கள் ஆகும். ஒவ்வொரு சக்கரமும், குறிப்பிட்ட உயரிய உலகத்திற்குள் ஆன்மா நுழைவதற்கும், வெளியேறுவதற்குமான நுழைவாயில் ஆகும்.

அனைத்து ஆன்மாக்களையும் வழிநடத்துவதில் சப்தரிஷிகளுக்கு சிறப்புப் பங்கும், பொறுப்பும் உண்டு. ஆன்மாக்கள் ஒன்றிரண்டு முறை படைப்பை அனுபவித்த பிறகு, அவற்றின் ஆதிமூலமான பரபிரம்மலோகத்திற்கு திரும்பிச் செல்ல வேண்டிய நேரமிது என்பதை ஆன்மாக்களுக்கு நினைவூட்டுவது அவர்களின் முக்கிய கடமையாகும்.

ஆன்மாக்கள் மாயையில் சிக்கியதால், சப்தரிஷிகள் அவற்றின் கர்ம வினைகளை அழித்து, விடுதலை பெறச் செய்ய, சிறப்பு நுட்பங்களான தியானம் மற்றும் நேர்மயமாக்குதலை வகுத்தனர். இந்த நுட்பங்களை இறைப்பணியாற்ற மனித பிறப்பெடுத்த மகத்துவம் மிக்க ஆசான்களின் மூலம் மனிதகுலத்திற்கு வழங்கினர்.

ஆன்மா தனது பயணத்தை முடித்த பின்னர் அடைகிற இறுதி சுதந்திரம், முக்தி அல்லது மோட்சம் என்று அழைக்கப்படுகிறது.

குரு என்பவர் ஆன்மிக வழிகாட்டியாவார். அவர் நம்மை வழிநடத்தவும், கர்ம வினைகள் மற்றும் பிறப்பு, இறப்பு சுழற்சியிலிருந்து நம்மை விடுவிக்கவும் முழுப் பொறுப்பேற்றுக் கொள்கிறார். அவர் நமது ஆன்மிகப் பயணத்தைத் துவங்கி வைத்து, நமது வாழ்க்கையின் நோக்கத்தை புரிய வைத்து, மிக முக்கியமாக நாம் அன்பு, அமைதி மற்றும் மகிழ்ச்சியுடன், நேர்மயமாகவும், சமநிலையுடனும் ஆன்மிக மற்றும் பொருளுலக வாழ்க்கை இரண்டையும் வாழ உதவுகிறார்.